Inez van de Ven

• door Emma Veldhuis

Augustus, 2023

In fantasyverhalen kun je zelf kiezen wie je bent en hoe de wereld eruitziet

In de eerste plaats is Inez storyteller, met alleen “model” zou je haar tekort doen. Haar shoots gaan verder dan alleen het maken van mooie foto’s, vaak gaat er een heel verhaal achter schuil. Ze bedenkt haar eigen karakters, schrijft hun verhalen uit, ontwerpt hun kostuums en bouwt er uitgebreide shootconcepten omheen waarmee ze hen helemaal tot leven kan wekken. Team Zonder Ruis was dan ook heel benieuwd naar hoe haar ideeën tot stand komen en kreeg onlangs een kijkje in haar proces.

"Ik bedenk mijn eigen karakters, schrijf hun achtergrondverhaal en regel passende outfits, daarna pas komt de fotograaf erbij. Het concept en karakter staan dan klaar, de fotograaf maakt het plaatje daarna compleet. Maar dat is niet hoe ik altijd al te werk ben gegaan. Rond 2013, toen ik op de kunstacademie zat, stond ik wel eens model voor de modeltekenklassen. Daarna stond ik ook model voor schilderijen van een docent van me. Drie jaar later koos ik ervoor om ook zelf fotografen te benaderen voor samenwerkingen. Ik begon met Sanne van Bergenhenegouwen samen te werken, die destijds veel met fantasy bezig was. Dat vond ik ook leuk, dus werd fantasy al snel mijn focus."

"Na de eerste shoots begon het balletje te rollen. Ik heb veel mensen leren kennen en heb betaalde shoots gedaan, maar merkte ook vaak dat ik buiten het ideaalbeeld viel. Steeds liep ik er tegenaan dat er weinig vrouwen van kleur waren en dat ik vaak niet werd gevraagd, waardoor ik me buitengesloten voelde. Destijds werkte ik vaak met Laura Sheridan en ik besloot om met haar een concept uit te werken dat ik had bedacht om mijn plek als vrouw van kleur te definiëren.

Het concept dat we uitwerkten was geïnspireerd door de mythe van Europa en Zeus. Europa ving de blik van de oppergod Zeus, zij was het middelpunt, het ideaal. Ik wilde dat ook. Daarmee bedoel ik niet dat ik alle ogen op me wilde hebben, maar wel dat ik wilde dat mensen mijn schoonheid erkenden. Alain, het model dat Zeus verbeeldde tijdens die shoot, is wit, waardoor iets gebeurde waar ik op had gehoopt, maar wat ik niet had verwacht. Eén van de foto’s werd een één? van de populairste foto’s van de fotografe, omdat interraciale stellen zich erin herkenden: "kijk, dat zijn wij!". Dat was mooi om te zien."

"Fantasy is voor mij altijd een uitvlucht geweest. Ik heb een turbulente jeugd gehad en fantasyboeken waren mijn manier om te aarden op een gecontroleerde plek. Het eerste boek dat ik las was Narnia, daarin voelde ik me erg thuis. Ik kon me in de karakters verplaatsen en me even verstoppen in een andere wereld. In fantasyverhalen kun je zelf kiezen wie je bent en hoe de wereld eruitziet.

Wat je aanspreekt in fantasy zegt iets over wie je in het echte leven bent. Rond mijn twaalfde ben ik zelf ook verhalen gaan schrijven, vaak over piraten die in alle vrijheid hun eigen koers zetten, op schepen die zelf bestuurden. Tijdens een saaie Engelse les schreef ik eens een concept over een vrouwelijke kapitein die zich als man voordeed omdat het nou eenmaal een mannenwereld was, maar toen werd ze toch verliefd op een man. Dat was een zoektocht in genderrollen, wie ze is en hoe ze zichzelf definieert. Onbewust ben ik dus al lang met zulke thema’s bezig geweest.

Op een gegeven moment zei een vriendin dat ik mijn verhalen en mijn fotoshoots niet per se los van elkaar hoefde te halen. Die twee zou ik juist kunnen combineren om een extra laag aan de foto’s toe te voegen en mensen nog meer aan te spreken. Op die manier kon ik ook kijken of mensen mijn verhalen goed vinden zonder dat ik daarvoor een heel boek hoef te schrijven. "

"In 2021 begon ik aan mijn Gilded project, dat ontstond door Black Fae Day. Die dag werd in de nasleep van Black Lives Matter in het leven geroepen omdat mensen van kleur ook een plek wilden in de fantasywereld. Daaraan werd de fictieve seizoensviering Sankofa Solstice verbonden, vernoemd naar een term die belangrijk is voor de Afrikaanse diaspora. Het staat voor teruggaan naar het verleden en daar lering uit trekken voor de toekomst. Tijdens dit event staan de verhalen van mensen van kleur centraal, dus moest ik wel een verhaal gaan schrijven! Zo is Gilded ontstaan. Ik ging op zoek naar andere mensen van kleur die de foto’s met me wilden uitwerken. Vreemd genoeg is dat in Nederland best moeilijk. Uiteindelijk kwam ik Irvina tegen, die hieraan wilde meedoen, en heb ik ook Kari uitgenodigd. Onze karakters, Zaire, Akhzane en Selmoria, zijn zelfstandige vrouwen die een reis ondernemen. Ze willen de godin van het land overhalen om uit haar schulp te komen en de natuur te helpen herstellen, want het gaat slecht met hun wereld. Ze willen haar smeken om hen weer aan te nemen als haar kinderen.

Tot nu toe staan vijf hoofdstukken en de bijbehorende foto’s online. Ik wil graag weer verder schrijven, maar daarvoor heb ik steun en meer mensen van kleur nodig. Hoewel de grote lijn van het verhaal op papier staat, mogen mensen die meedoen zelf kiezen wie ze willen zijn, zodat karakters heel natuurlijk ontstaan. Inmiddels willen Irvina en ik mensen dan maar op festivals gaan aanspreken met de vraag of ze mee willen doen."

"Mijn meest recente shoots stonden allemaal in het teken van Nayra, een karakter dat is geïnspireerd op de verhalen van Tolkien. Zij is half Haradrim en half elf en groeide op aan het hof van Thranduil. Ze voelde zich niet geaccepteerd en leefde gesluierd en afgezonderd, tot de grote oorlog begon en ze naar Erebor werd gestuurd. Van de vrijheid van het woud waar ze een goede connectie heeft, moet ze ineens naar een dode berg. Maar wat ze miste in het woud, vindt ze wel bij Thorin in die berg, door hoe vrij het daar is en de ruimte die ze krijgt om ook terug te gaan naar het woud. Ik begon hiermee rond mijn achttiende en door al het commentaar dat er kwam op de mensen van kleur in The Rings of Power besloot ik om het uit te werken.

Ik schrijf voor mezelf en voor mensen van kleur, die door mijn foto’s hopelijk inzien dat zij dit ook kunnen doen en bijvoorbeeld naar events zoals Elfia kunnen gaan. Juist omdat het nu als persoon van kleur moeilijk is om een plaats te vinden in de fantasywereld, vind ik het zo belangrijk om door te gaan, ondanks gebrek aan steun en herkenning. Ik vind het leuk om te doen en hoop dat zo meer mensen zich vrij voelen om zichzelf te laten zien."

"Een gebrek aan inspiratie komt bij mij zelden voor, alleen als ik moe ben. Ik heb een grote fantasie en als dat niet vanzelf op gang komt, dan pak ik Pinterest erbij. Eén van mijn favoriete concepten, de Priestess of the Silent One, is deels geïnspireerd door een deurklopper. Ik had een vrouw getekend met een soort bit in haar mond dat daarop leek. Vervolgens vroeg ik me af waarom ze dat bit dan draagt en zo kwam het verhaal tot stand. Het heeft iets onheilspellends; ze heeft haar spraak bewust opgegeven om priesteres te worden. In ruil voor kracht geeft zij stilte.

Mijn ultieme droomshoot is ook gebaseerd op één van mijn verhalen. Ik heb het al eeuwen geleden geschreven en wil er heel graag iets mee doen. Voor die shoot wil ik naar Frankrijk reizen, een groot grijs paard regelen en samen shooten met een specifiek Frans model. Ik had ooit een Pinterestbord met hem erop en zou heel graag dit verhaal met hem uitwerken.

Vroeger shootte ik alles wat los en vast zat om een zo groot mogelijk netwerk op te bouwen en meer kansen te krijgen. Inmiddels shoot ik alleen nog wat ik zelf graag wil. Dat brengt me meer rust én ik haal er meer energie uit. Soms sla ik even een zijtak in, bijvoorbeeld omdat ik een fotograaf of een bepaalde stijl interessant vind. Shibari, bijvoorbeeld, wat niet alleen mooi is, maar ook symbool staat voor restrictie en een soort rust uitstraalt. "