Swan’s Seduction

• door Emma Veldhuis

Oktober, 2023

Mensen hebben een idee van wat sexy zou moeten zijn, maar vaak niet van wat zij zelf eigenlijk sexy vinden. Dat is waar ik tijdens mijn shoots naartoe wil.

Luca kun je onder verschillende namen kennen. Jarenlang was ze bekend als model in de goth en fetish scene onder de naam Milk Rebelle, tegenwoordig staat ze vaker achter dan voor de camera en heeft ze zich onder de naam Swan’s Seduction gespecialiseerd in kink- en boudoirfotografie. Door haar ruime eigen ervaring in die genres weet Luca precies wat er nodig is om mensen de ultieme shootervaring te bezorgen. Wij waren heel benieuwd naar haar werkwijze en verhaal en gingen onlangs naar haar studio in Amsterdam om onze vragen te stellen.

"Op mijn 18e zag ik er behoorlijk excentriek uit – ik was onder andere kaal – en daardoor werd ik op Milkshake door een VJ aangesproken met de vraag of ik model wou staan voor een video die tijdens een feest zou worden vertoond. Dat bleek een fetishfeest te zijn, waarvoor ik in weinig kleding zou moeten dansen. Dat heb ik toen gedaan en het was leuk! De fotografen die me tijdens dat feest op het scherm hadden gezien vroegen of ik dat was en of ik dan ook model was. Daar heb ik ja op gezegd.

In die tijd volgde ik een opleiding tot stylist. Fotografie was een onderdeel van die opleiding, maar toen vond ik dat nog niet zo leuk. Daar moest alles heel erg binnen de lijntjes, heel technisch, er was geen ruimte voor creativiteit. Ook kreeg ik zelf weinig kans om te oefenen. Niemand anders uit mijn vriendengroep wou op de foto, dus was ik altijd degene die model stond. In het vierde jaar ging het niet meer, dus stopte ik om aan mezelf te werken en door dat ene fetishfeest werd ik toen ook actief als model. Ik ben meteen geld gaan vragen voor shoots, dus op die manier ben ik er zo ingerold. "

"Van het één kwam het ander. Ik was ook nogal gothic toen, dus ook in die stijl deed ik shoots. Ik maakte zelfportretten en had een pagina op OnlyFans. Ik stelde mijn camera in, mijn vriend maakte foto’s en ik bewerkte ze zelf na. In het begin was ik niet zo goed, maar daar kwam snel verbetering in. Tijdens shoots spiekte ik altijd al mee met fotografen. Ik zag wat zij deden met het licht en hoe ze hun camera instelden. Door daar ook vragen over te stellen leerde ik als model al heel veel over fotografie.

Op een gegeven moment vroeg een vriendin of ik ook foto’s van haar wou maken, omdat ze mijn foto’s mooi vond. Dat vond ik toen best spannend, maar ik stemde ermee in. Daarbij kwam ik voor een andere uitdaging te staan: hoe geef je aanwijzingen? Ik kan nou niet bepaald zeggen dat mensen hun hoofd niet zo raar moeten doen! Omdat ik niet wist hoe ik dat tactisch kon brengen, stuurde ik in het begin te weinig bij, waar ik later dan van baalde. Maar die vriendin was blij met de foto’s en voelde zich empowered. Dat was voor mij het mooiste eraan. Meteen wilde ik meer vriendinnen vragen om hen te mogen shooten. "

"Veel vriendinnen zaten ook in de fetish- en modellenwereld, waardoor ik meteen ervaren modellen voor de lens kreeg. Van hen heb ik toen veel kunnen leren. Door mijn ADHD en autisme kan ik hyperfixeren op bepaalde onderwerpen, in dit geval fotografie. Ik deed rustig vijf TFP shoots per week in die tijd, ik wilde de hele tijd ermee bezig zijn! Het nadeel daaraan was alleen dat het een routine begon te worden. Vaak shootte ik in mijn eigen huis, waardoor ik dus ook vaak hetzelfde deed. Toch was dat voor mij geen probleem, want er was altijd de uitdaging om mensen zich empowered te laten voelen. Ik wil mensen niet op de foto zetten op een manier die ik mooi vind, maar op de manier die zij zélf mooi vinden. Als model vond ik het altijd ongemakkelijk als fotografen hun voorkeuren op mij projecteerden, dus let ik er goed op dat ik dat niet doe.

Mensen hebben een idee van wat sexy zou moeten zijn, maar vaak niet van wat zij zelf eigenlijk sexy vinden. Dat is waar ik tijdens mijn shoots naartoe wil. Ik luister naar hen, vraag hen hoe ze zich op hun mooist voelen, wanneer ze zich écht sexy voelden. Dat gevoel proberen we dan terug te halen in de shoot. Soms moet ik terugvallen op het standaardriedeltje van inspiratie zoeken op Pinterest, maar uiteindelijk komt het altijd goed."

"De overslag van vooral TFP naar betaalde shoots was niet helemaal mijn eigen keuze. Ik volgde een cursus ondernemerschap bij de gemeente en die snapten TFP echt niet. Wilde ik dan geen geld verdienen? Naar mijn idee werkte ik daar juist naartoe. Klanten willen niet met hun foto’s op social media, daarvoor had ik de foto’s van mijn TFP-shoots nodig. Ook deed ik hierdoor veel shootervaring op. Op een gegeven moment wilde de gemeente dat ik een maand lang geen TFP zou doen en nee zou zeggen tegen iedereen die daarom vroeg. En toen bleek dat veel mensen best wilden betalen, dus ben ik daar toen ook mee verder gegaan. Nu zeg ik alleen nog ja tegen TFP als het iets heel gaafs is.

Wanneer ik mensen vertel wat ik doe, moet ik mijn woorden zorgvuldig kiezen. Ik kan niet zomaar zeggen dat ik vrouwen shoot in lingerie of minder, dat vinden mensen eng. Maar als ik vertel dat ik vrouwen wil helpen op het gebied van zelfvertrouwen, bijvoorbeeld door empowering lingerieshoots, dan vinden mensen het wel leuk. Ook de minder ruimdenkende mensen snappen het als ik het op die manier uitleg."

"Mijn portfolio is heel divers, want ik wil dat iedereen waar ik mee werk zich kan herkennen in mijn foto’s. Als je altijd alleen maar hetzelfde plaatje laat zien, geef je mensen het gevoel dat zij daar niet bij passen, dat dit niet voor hen is weggelegd. Maar iedereen heeft een eigen schoonheid en een goede fotograaf moet dat kunnen zien. Als ik merk dat ik een tijd lang alleen dunne modellen heb geshoot, zoek ik specifiek een dik model. Het voelt bijna raar om dat te zeggen, maar het gaat mij er dan om dat mijn portfolio diverser moet. Dunne witte meiden horen vaker dat ze model kunnen zijn, anderen horen dat niet vaak genoeg. Daarmee houdt het probleem zichzelf in stand. Dat wil ik doorbreken.

Heel commercieel gezien is dat een verstandige keuze. Een portfolio vol perfecte modellen schrikt de gemiddelde mens af, terwijl een divers portfolio juist laat zien dat iedereen mooi is, dus degene die er op dat moment naar kijkt ook. Daar komt bij dat ik me bewust ben van de invloed die de foto’s op social media kunnen hebben, ook op mensen die geen shoot bij me zouden boeken. Ik denk aan hoe ik zelf was als puber en vraag me af of ik onzeker zou worden van zulke foto’s. Daarom zet ik een disclaimer onder al mijn posts, om te laten weten dat de foto’s zijn bewerkt. Je moet jezelf niet vergelijken met foto’s waar make-up, poses, goede belichting en nabewerking aan te pas zijn gekomen.

Make-up is overigens ook iets dat mensen bij me kunnen boeken. Vanaf het begin deed ik dat al voor de vriendinnen die ik fotografeerde, gaandeweg werd ik daarin steeds professioneler in. Ik kocht aparte sets voor mijn klanten en zorg dat kwasten tussendoor worden gesteriliseerd. Het was voor mij toen nog niet haalbaar om alle tinten foundation aan te schaffen, maar ik weigerde om zo’n MUA te zijn die alleen maar een paar beigetinten in huis heeft. Daarom liet ik mensen in het begin zelf hun foundation meenemen, zodat ik alsnog iedereen kon opmaken. "

"Mijn inspiratie haal ik vooral uit degene waar ik mee shoot. Tijdens een eerste shoot laat ik het altijd helemaal vrij. Ik zeg dat mensen iets moeten meenemen waar ze zich mooi in voelen. Ik kan wel een heel concept gaan bedenken, maar bij mensen die ik nog niet ken heb ik geen idee of dat dan wel bij hen past. Ik zeg daarom vaak, doe jij je ding, dan werk ik daar omheen. Het is handig om een globaal idee te hebben als houvast voor de sfeer die je wil overbrengen, maar te ver vooruit denken is ook niet goed. Je kunt een idee nooit exact zo uitwerken als je in je hoofd hebt, waardoor je alleen maar teleurgesteld kunt worden. Wanneer je meer vrijheid hebt tijdens een shoot kom je vaak juist op het moment zelf met leuke ideeën of heeft het model kleding meegenomen of poses bedacht waar ik zelf niet aan zou denken.

Op hun eigen manier zijn al mijn shoots voor mij bijzonder. Van de ene shoot leer ik heel veel, van de andere shoot vind ik de resultaten heel gaaf. Als ik wel een hoogtepunt moet noemen, dan is dat de shoot die ik onlangs deed voor mijn kink guide, een handleiding voor kinkfotografie. Ik had de kleding en locatie geregeld, alles voorbereid en op de dag zelf met zes modellen gewerkt. Er ging door problemen op de locatie van alles mis, maar toch heb ik er veel van geleerd en ben ik trots dat ik het heb gedaan. Ik had niet gedacht dat ik zoiets groots kon organiseren. Telkens wanneer ik wilde stoppen zette ik alsnog door."

"Mijn ultieme droomshoot is een erotische shoot in Versailles. Alles moet tot in de puntjes zijn uitgewerkt, van kostuums tot locatie. Ik wil dat het eruit ziet alsof er toen echt een orgie plaatsvond. Als ik iets realistischer moet zijn, dan ben ik al heel blij met een oude villa in een vergelijkbare stijl. Alles met paleizen vind ik nou eenmaal heel mooi! Ooit wil ik een eigen studio waarin ik die inrichting en vibe helemaal kan namaken. Dat wordt dan mijn ding.

Voor nu heb ik even geen grootse plannen en loopt alles even zoals het gaat. Wanneer ik eenmaal een plan heb, wil ik het meteen uitvoeren. Zodra ik weer een fantastisch idee heb, zullen mensen dan snel genoeg merken! "