Wim van Wel

• door Emma Veldhuis

September, 2023

Op events groeien mensen

Wim van Wel is fotograaf en organiseert shootevents waar modellen en fotografen op een laagdrempelige manier kunnen samenwerken op mooie locaties. Hij regelt alles van A tot Z, zodat iedereen zich tijdens het event kan focussen op het shooten zelf. Dat deze aanpak werkt is duidelijk, want volgend jaar viert WvW Photography Events alweer het 10-jarig jubileum. Reden genoeg voor Zonder Ruis om met Wim in gesprek te gaan!

"Ik vind het belangrijk dat mijn evenementen laagdrempelig en toegankelijk zijn. Vooraf kunnen alle deelnemers alvast in elkaars portfolio kijken en afspraken maken over samenwerkingen via een groepschat op Facebook. Ook zorg ik dat er visagistes zijn die mensen voor een klein bedrag kunnen opmaken. Ik vraag nooit de hoofdprijs voor mijn events, want ik wil ze betaalbaar houden voor iedereen. Liever veel bezoekers voor een lage prijs dan weinig bezoekers die veel betalen. Daardoor blijven de events toegankelijk."

"Tijdens mijn events ben ik constant bezig dingen te regelen, te netwerken en te zorgen dat iedereen een fijne shootdag heeft. Ongemerkt wil ik me wel eens bemoeien met een shoot en het valt niet altijd mee om dat niet te doen, zeker niet als er een verkeerd beeld wordt gemaakt. Maar wanneer iemand ergens vragen over heeft dan help ik graag. Tijdens mijn events shoot ik zelf daarom maar zelden, daar heb ik het veel te druk voor.

Als ik wel graag wil shooten, dan doe ik dat aan het einde van de dag. Dat moet dan wel iets bijzonders zijn. Na één van mijn events in Event City Aalsmeer had ik bijvoorbeeld een shoot met een Amy Winehouse coverartiest die onder andere bekend is van deelname aan een competitie van SBS6. Haar gitarist is de partner van een fashion designer die ik ken en zo leer je mensen kennen in dit kleine wereldje. Het bijzondere aan die shoot was dat ze zo goed in haar rol als Amy zat dat het leek alsof ze geen oog voor de fotograaf had. Na de shoot kreeg ik een knuffel, werd ik bedankt en zei ze het heel leuk te hebben gevonden. Tijdens een ander event in Kasteel Oud Wassenaar heb ik aan het eind van de dag een witte vleugelpiano de hal in laten rijden en allemaal witte organza doeken naar beneden gehangen. Daar heb ik toen geshoot met drie modellen in een witte bruidsjurk en een mannelijk model. Dit soort specials zijn helemaal mijn ding, ondanks dat ik die dag een zweepslag opliep. The show must go on, dus met pijn en moeite kwam ik toch aan de beelden die ik wilde."

"Zelf ben ik in 2008 begonnen met fotograferen en dat gebeurde eigenlijk per toeval. Ik was bij kennissen op bezoek en hun dochter vertelde toen dat ze op straat was aangesproken door een fotograaf die met haar wou werken. Dat vond ze vrij spannend, dus ben ik met haar meegegaan. Ik had niets met fotografie en deed niet veel meer met mijn camera dan vakantiekiekjes maken, maar die shoot vond ik best interessant! Daarna ben ik gaan uitzoeken hoe fotografie nou eigenlijk werkt en besloot ik om naar de Fotovakschool te gaan. Vier jaar lang ging ik eens in de twee weken op vrijdag naar Apeldoorn en Rotterdam om de lessen bij te wonen.

Na mijn afstuderen ging ik bij de alumnivereniging. Op een gegeven moment vond iemand uit die groep mijn boudoirfoto’s met Marianne Huisman mooi en vroeg of ik een keer een workshop in die stijl kon geven. Dat vond ik toen best spannend en niet alleen omdat ik nog niet eerder zoiets had gedaan. Zo’n workshop geef je voor maximaal tien fotografen die dezelfde opleiding hebben afgerond als jij, dus ben je onder gelijken. Ik heb het toen twee maanden geleden toch gedaan, regelde modellen en visagie en ben die ochtend de workshopruimte gaan voorbereiden. Het liep anders dan verwacht. Op de locatie hadden ze nieuwe lampen die ik nog niet kende en mijn alumnibegeleider ook niet, dus moesten we iemand van kantoor halen die de handleiding had. Het bleek allemaal heel makkelijk te werken, maar door al het geneuzel met het licht had ik geen tijd om het goed te testen voor de deelnemende fotografen arriveerden.

De modellen kwamen binnen en iedereen was enthousiast. Ik legde mijn werkwijze uit en ben de eerste foto gaan maken. Meteen zag ik een schaduw op de foto’s die er niet moest zijn. Ik heb de lampen verzet, het model verzet, tien minuten geprutst. Toen betrok ik de deelnemers. “Jongens, ik heb een issue. Denk eens met me mee.” Niemand snapte het en kon de oplossing vinden. Uiteindelijk kwam ik erachter dat één van de zwarte tussenwanden een witte kant had die het licht verkeerd weerkaatste. Toen we die wand omdraaiden was het meteen opgelost. Ik vond het niet slim van mezelf dat ik het niet direct zag, maar die andere tien fotografen snapten het ook niet, dus was het voor iedereen een leermoment. Na mijn uitleg heb ik de fotografen zelf aan het werk gezet met de modellen. Mijn angst om te worden overtroefd bleek gelukkig ongegrond. Sterker nog, ik ga deze workshop binnenkort nog een keer geven!"

"Na de Fotovakschool ben ik al snel events gaan organiseren. Ik ben altijd al organisator geweest. In de jaren ’70 werkte ik bijvoorbeeld bij de ziekenomroep in Tiel. In die tijd moest je zes weken lang met je been omhoog in het ziekenhuis liggen als je het had gebroken. Elk ziekenhuis had destijds een eigen oproep die verzoekplaten draaide. Er was regelmatig ruzie onder de mensen van de omroep over wie mocht presenteren, omdat het zo leuk was om te doen. Op een gegeven moment heb ik toen een middag voor de patiënten georganiseerd. Er was een grote kerkzaal die we daarvoor konden gebruiken. Ik heb een aantal lokale artiesten geregeld en iedereen die verplaatst mocht worden hebben we met hun bed daarheen gereden. Maar het meest bijzondere was dat ons event in het ziekenhuis live in Tiel werd uitgezonden naar de tv’s in de zalen van andere ziekenhuizen en een verpleeghuis. In die tijd was dat echt heel uniek en er zouden nog vele dergelijke events volgen."

"Het organiseren zat dus altijd al in me en toen ik als fotograaf iemand leerde kennen die events in Duitsland organiseerde, vond ik dat natuurlijk heel interessant. Ik ging naar zo’n event waarbij een heleboel oldtimers waren geregeld. Zoiets wilde ik zelf ook gaan opzetten, dus ben ik meteen de eerste locatie en deelnemers gaan zoeken, liet ik iemand uit de business club waar ik bij zat een website bouwen en schreef ik de boel in bij de KVK. Zo was WvW Photography Events in 2014 een feit.

Op events groeien mensen. Door de jaren heen heb ik gezien dat sommige mensen het in het begin niet best doen, maar na een aantal jaren maken ze zulke mooie foto’s dat ik ze zo hier aan de muur zou hangen. Wanneer ik zie dat iemand nog zoekende is, probeer ik diegene verder te helpen. Met een paar kleine tips over de instellingen op hun camera help je mensen soms al vooruit. Ik denk dat de kracht van mijn events daar ook in zit. Ik bied meer dan alleen maar toegang tot een bepaalde locatie, waar mensen zich dan maar moeten redden. Deelnemers mogen me vooraf altijd bellen of een bericht sturen als ze vragen hebben en uiteraard is er voor elk event een groepschat op Facebook. Laatst wilde iemand een rookmachine meenemen naar een event in een oude fabriek. Dat heb ik aan de eigenaren gevraagd, die het goed vonden mits er geen chemicaliën werden gebruikt. Nee heb je, ja kun je krijgen, ik probeer altijd de dingen te regelen waar de deelnemers van mijn events om vragen."

"Inmiddels zie ik dat er een vaste kern is ontstaan van mensen die steeds terugkomen naar mijn events, maar ik zie ook regelmatig nieuwe gezichten omdat de vaste kern hun eigen kennissen ook doorverwijst. De kracht van netwerken moet je dus niet onderschatten.

Mijn ultieme droomshoot als fotograaf? Nou, dan wil ik naar een luxe, kasteelachtig gebouw in de stijl van Versailles. Als ik zo’n locatie kan regelen, wil ik mannelijke en vrouwelijke modellen regelen met pruiken en enorme jurken die men droeg in de tijd van Lodewijk XIV. Ik zie wel eens zulke foto’s voorbijkomen en denk dan altijd: wauw, dit wil ik ook."